Obszar Goczałkowic leży w zachodniej części regionu klimatycznego podgórskich nizin i kotlin. Od południowego wschodu otaczają go pasma Beskidu, od północy rozległe Lasy Pszczyńskie i faliste płaskowzgórze, które osłania uzdrowisko przed zimnymi wiatrami. Znaczny wpływ na warunki klimatyczne ma rzeźba terenu, charakteryzująca się małymi deniwelacjami, a także znaczne powierzchnie wód otwartych Jeziora Goczałkowickiego, oraz licznych stawów, jak również bogata sieć hydrograficzna doprowadzająca wody do jeziora. Ocieplający wpływ zbiornika wodnego zaznacza się jesienią, a oziębiający na wiosnę.
Wszystkie te czynniki wpływają zdecydowanie łagodząco na lokalny klimat. Komfort
klimatyczny występuje w ciągu ok.47% dni w roku. W Goczałkowicach występują złoża solanki, których odwiert w 1856 roku stanowił podstawę utworzenia uzdrowiska. Są to wody chlorkowo-sodowe wzbogacone jodem, bromem, żelazem i magnezem. Drugim filarem uzdrowiska są borowiny, należące do szerszej grupy surowców leczniczych zwanych peloidami (z greckiego słowa pelos - błoto). Są to utwory powstałe w wyniku naturalnych procesów geologicznych, występujące w postaci rozdrobnionej, które po zmieszaniu z wodą służą do celów leczniczych- w formie okładów i kąpieli. Niewątpliwie najpopularniejszym wśród peloidów jest wspomniana borowina - czyli torf leczniczy. W uzdrowisku Goczałkowice Zdrój rozpoczęto stosowanie borowiny do zabiegów leczniczych wkrótce po odkryciu jej złoża w sąsiedniej wsi Rudołtowice w latach osiemdziesiątych XIX wieku. Stąd właśnie pochodzi nazwa tego złoża borowiny, chociaż od dawna znajduje się już ono w granicach terytorialnych Goczałkowic.
